Oerang Oetans

We hebben een late vlucht naar Sandakan in Sabah, Maleisië, en we mogen later uitchecken. We maken nog lekker gebruik van de gym en het zwembad en dan hop naar het vliegveld.

Het is zo'n 2 uur en 50 minuten vliegen. We komen rond 22.30 uur aan en de stad lijkt verlaten. We checken in bij Borneo Sandakan Backpackers, halen een ijsje beneden bij 7eleven, zetten de wekker om 7.00 uur en duiken daarna ons bedje in.

In Sepilok zit het Sepilok Orang Utan Rehabilitation Centre (SOURC). Hier verblijven orang oetans die onder andere wees zijn. Ze worden hier opgevangen en weer terug de natuur in gezet. Er doen er 300 mee aan het programma en er verblijven momenteel rond de 60 in de opvang. Het SOURC is open van 09.00 tot 11.00 uur en van 14.00 tot 16.00 uur. Om 10.00 uur en 15.00 uur worden de oerang oetangs gevoerd.

Woensdag 7.00 uur...tijd voor het SOURC. De wekker gaat. Veels te vroeg, we hebben beiden niet zo goed geslapen en zijn helemaal uitgedroogd door die airco. Snap nog steeds waarom de airco altijd zo wordt geplaatst dat ie op je lichaam staat te blazen. We besluiten om te blijven liggen en in de middag naar de oerang oetans te gaan.

Nadat we ontwaakt zijn, doen we een ontbijtje en gaan we even naar buiten. De straatjes zien er veel gezelliger uit dan gisteravond. Allerlei winkeltjes, eettentjes en restaurantjes zijn open en er zijn mensen op straat. We struinen wat door de straatjes en dan bestellen we een grab om naar SOURC te gaan. Je kan ook met de bus, maar dan heb je kans dat je de oerang oetans mist. Eenmaal aangekomen kopen we een entree kaartje voor 30 ringgit p.p. (€6,50) en 10 ringgit (€ 2,16) voor de camera. Onze tassen moeten we achterlaten in een kluisje, die mogen niet mee naar binnen. Jammer want ik wil heel graag een baby oerang meenemen 🤗😉

Ik snap het wel want er zijn vast mensen eigenwijs geweest die de oerang oetans stiekem hebben gevoerd om zo heel dichtbij te kunnen komen of aan te raken. Dom, want er leven ook andere aapsoorten die wel 100% wild zijn! En de oerang oetans mogen absoluut niet aangeraakt worden! We kunnen van alles overbrengen wat voor hun fataal kan zijn, bijv. door zonnebrand en deet of ziektes. Alle medewerkers die in de buurt komen van de oerang oetans dragen mondkapjes en handschoenen.

We lopen een heel stuk over een houten brug richting het platform waar de oerang oetans 2 keer per dag gevoerd worden. Een van de medewerkers geeft aan dat we beter eerst naar de nursery kunnen gaan. Dat doen we dan ook. Hier zien we jonge oerangs tussen de zes en negen jaar met elkaar spelen, leren klimmen en slingeren. Eén van de vaardigheden die ze nodig hebben om in leven te blijven als ze terugkeren naar de jungle. Mooi om te zien, maar ook mooi om te zien is, dat niemand wat zegt en muisstil is, zoals het hoort.

Het is bijna 15.00 uur en we lopen naar het platform waar de oerang oetans gevoerd worden. Onderweg worden we gepasseerd door een jonge mannetjes oerang oetan. Het is een beetje een show mannetje, hij begint alle kanten op te slingeren, hangt aan zijn linkerarm, dan weer zijn rechter en hop onderste boven aan 2 benen. Hij is duidelijk gewend aan mensen.

Dan is het tijd voor het voeren, hier komt een mama en baby op af samen met ons show mannetje. Voor ons is het jammer dat er maar 3 verschijnen, voor de natuur is dat een goed teken! Want dat betekent dat de oerang oetans dieper de jungle in gaan en weer 'wild' worden. Van een medewerker hoor ik dat hun slagingspercentage 66 % is en dat ze een paar koppige oerangs hebben die pas na 10 jaar vertrokken zijn. Mama en baby oerang eten wat en slingeren vervolgens weg. Ons show mannetje eet ook wat en wil laten zien hoe lening hij is. Terwijl hij op het platform staat, beide armen zijwaarts en hup zijn linkerbeen recht de lucht in, net een ballerina zo lenig. Hij doet me denken aan Chabeli, ook zo lenig. Sorry Chabeli 🐒

We blijven nog even hangen in de hoop dat er meer komen maar helaas, daarom lopen we terug naar de nursery en blijven daar genieten tot sluitingstijd. Als we richting de uitgang gaan worden we gepasseerd door een vrouwtjes oerang oetan. Eén van de medewerkers gebaart dat we haar de ruimte moeten geven. Ze is zwanger, dus ook weer een goed teken voor de populatie!

Er is ook een informatiecentrum met een video tentoonstelling, maar de laatste is helaas al geweest.

We pakken de public bus terug naar Sandakan. Met een muziekje erbij wat steeds harder gaat, dus oordoppen in... Ze houden hier wel van party bussen blijkbaar!

Much love