Jakarta, u love it or hate it

Na een lange reis eindelijk aangekomen in Jakarta. Was nog even spannend want we hadden bijna onze transfer gemist in Frankfurt. 

Voor de eerste paar nachten hebben we een hotel geboekt met zwembad, waar we bij aankomst in het hotel gelijk gebruik van maken.

Mijn oude school vriend Ronald had al geappt om 's avonds af te spreken en ergens lekker een sateetje te gaan eten. Dat gaat er wel in na al dat vliegtuig eten. Wat een heerlijke avond met goed eten en old time stories. Even waren we terug in de tijd, Ronald die me elke ochtend op de hoek van de straat stond op te wachten om samen naar school te fietsen.

De volgende dag besluiten we een ov kaart te kopen en de stad te verkennen. De afstanden hier zijn vrij groot en wandelen in deze hitte is geen goed plan. We besluiten om een bezoekje te brengen aan Oud Batavia (tegenwoordig Jakarta Kota), daar staan een aantal mooie grote witte gebouwen. Eén gebouw wekt onze nieuwsgierigheid, het voormalige Nederlandsche Handel - Maatschappij, tegenwoordig een museum. Bij binnenkomst wordt je gelijk al begroet door Nederlandse teksten. 

We kennen allemaal nog wel de geschiedenis lessen op school, maar ik merk tijdens het rondlopen dat ik het toch een beetje raar vind om al die Nederlandse teksten te zien. Het gebouw heeft een immens grote kelder. Hierin staan de brandkasten, kluisjes en obligaties. Sommige van die brandkasten zijn niet normaal groot, daar kan je gewoon iemand in stoppen. Het mooiste aan dit gebouw vind ik het glas in lood raam. Wat een geschenk is geweest van C.J.K van Aalst. Na ons bezoek aan het museum struinen we nog wat rond, lopen we een boeddhistische tempel binnen wat blauw ziet van de wierook en eindigen we in chinatown. 

Op vrijdag staan Monas en de moskee Istiqlal op het programma. Deze moskee is gebouwd om de onafhankelijkheid van Indonesië te gedenken. Een toepasselijke naam want Istiqlal betekent in het arabisch onafhankelijkheid. Het is vrijdag dus er zullen veel mensen zijn om het vrijdaggebed te verrichten. Tijdens het gebed is de moskee niet toegankelijk voor 'toeristen' maar wij zijn natuurlijk geen gewone toeristen. We zijn vroeg, maar de moskee begint al aardig vol te lopen. Een vrouw naast me verteld me dat in de ramadan de moskee helemaal vol zit, dat is dus 120.000 man. Vond het aantal mensen dat er nu was al aardig wat. Na het gebed begroet iedereen elkaar, worden er nog wat nieuwsgierige vragen aan me gesteld en krijg ik nog 2 banaantjes. Sommigen blijven nog tot het volgende gebed maar wij verlaten de moskee. 

Op naar Monas, dit 137 meter hoge gebouw staat ook voor de onafhankelijkheid van Indonesië. Na lang wachten konden we met een ietwat knullig liftje naar boven. Tijdens het bouwen is er vast niet gerekend op zoveel bezoekers per dag. Eenmaal boven heb je een mooi uitzicht over de stad. Mijn eerlijke mening, Monas kan je prima van buitenaf bewonderen...

Verder heeft Jakarta mega veel verkeer. Het is druk, er zijn veel smalle steegjes en straatjes, en dan ook die scooters die overal tussendoor kruipen. De afwisseling van benzinedampen en lekkere geuren prikkelt de neus in one way or the other.
Jakarta: u love it or u hate it.